Rijschool in de spotlight: Degelijkheid zonder franje bij Edas
Op zesjarige leeftijd wilde Gerrie Schonewille al een eigen rijschool. Nu is hij eigenaar van Edas auto- en motorrijschool in Hollandscheveld en is zijn droom al 35 jaar werkelijkheid.
Droomde je echt als kind al van een eigen rijschool?
“Ja zeker. Mijn oom had vroeger een rijschool en elke schoolvakantie mocht ik alle dagen meerijden in zijn lesauto. Prachtig vond ik dat. Op de lagere school moest ik een beroepstest doen. Maar ik wist al wat ik wilde worden: rijinstructeur. De leraar zei toen tegen mij: ‘Ger, dat kan nog lang niet. Je bent veel te jong.’ Dus toen ging ik naar de technische school. Maar zodra ik achttien werd, heb ik mijn rijbewijs gehaald. Op mijn 21e kocht ik geen radio of tv, maar een Dafje. Daar heb ik mijn eerste lessen in gegeven.”
Wat verwachtte je van de rijschool?
“De mensen uit het dorp maakte me bang dat ik er niets aan over zou houden. De belasting zou oplopen tot 20.000 gulden, dacht ik. Dus ik leefde heel zuinig en kocht geen nieuwe schoenen. Maar niets was minder waar. De belasting viel mee. En het verdiende juist goed: 10.000 gulden in het eerste jaar. Ik vroeg toen 15 gulden per uur, nog onder de gemiddelde prijs.”
Wat maakt het werk zo leuk?
“Met mensen omgaan is het leukste wat er is. Het is zo mooi om mensen iets te leren en dan achterom te kijken. Eerst kon diegene nog niet eens sturen en kijk nu eens. Dat geeft mij voldoening. Sinds de dood van mijn vrouw, drie jaar geleden, geef ik niet meer vaak rijles. Ze verzorgde mijn administratie en ik heb nu haar taak volledig overgenomen.”
Is het een familiebedrijf?
“ Nee, mijn zoon zag er geen brood in en ging werken bij de douane. Mijn dochter is opgeleid tot rijinstructrice, maar na drie jaar zei ze: ‘Pap, ik vind er geen bal aan’. Dat vond ik sneu. Het was een teleurstelling. Maar als ze het niet leuk vindt moet ze het niet doen. Nu is ze buschauffeur en ben ik ook trots op haar.”
Op welke karaktereigenschappen kies je je rijinstructeurs?
“ Het moet meteen klikken tussen mij en de rijinstructeur. Ze moeten niet teveel praatjes hebben en moeten ook niet proberen boven de leerlingen te staan. Ook geduldigheid is belangrijk. Richard is mijn beste rijinstructeur. Hij is de beste rijinstructeur uit de regio. Kan goed met leerlingen omgaan en heeft het hoogste slagingspercentage. Als ik met pensioen ga over een paar jaar, neemt hij mijn zaak over.”
Als je de rijschool zou vergelijken met een auto. Welke zou dat zijn?
“Een Volkswagen Golf. Ik ben namelijk een degelijke rijschool zonder franjes. Het is een auto voor jongeren en dat is mijn grootste publiek. Een Mercedes zou nooit bij mij passen, die is voor de elite.”
Welk merk lesauto gebruik je?
“Een Peugeot, Opel en Volkswagen. Ik ben niet merkgebonden. De Peugeot vind ik bijvoorbeeld fijn, omdat het een kleine auto is die rijdt als een grote wagen. En ik hoefde er geen BPM of wegenbelasting voor te betalen. Ik wil een degelijke auto en koop niet zomaar een luxe merk voor de leerlingen.”
Wat was het dieptepunt in je leven als rijschoolhouder?
“Financieel heb ik nooit een dieptepunt gehad. Maar in mijn privéleven wel. De dood van mijn vrouw was verschrikkelijk. Ze had kanker. Ondanks dat mijn vrouw zo ziek was, wilde ze haar administratieve werk niet uit handen geven. Toen liep de zaak even minder goed. Maar een jaar later kreeg ik meer aanmeldingen dan normaal. Ik denk uit medelijden.”
Wat verwacht je van de toekomst?
“Veel goeds. De zaken zijn zelfs tijdens de crisis niet minder gegaan. Er blijven jongeren komen die een rijbewijs nodig hebben. Daarbij heb ik geen last van concurrentie. De mensen kennen mij en weten dat ik de beste ben. Het klinkt opschepperig, maar het slagingspercentage ligt boven gemiddeld. Zo is het bij Richard zeker 80 procent.”
Patricia Jaspers
