Column rijinstructeur Marcel Slofstra: Asomobilist
COLUMN – Laatst zag ik een collega voorbijkomen met een leerling achter het stuur. De auto voor hem bij het stoplicht nam wat langer de tijd om op gang te komen. Een hoogbejaard mannetje, trots dat hij nog kan en mag rijden, misschien wel onbekend met de weg en op zoek naar het juiste adres, of gewoon zonder haast. Kan gebeuren. De instructeur vond het echter nodig de claxon te gebruiken. En flink ook.
Vrijdagmiddag, vier uur. Druk tijdstip, en voor mij nu eens de laatste les van de dag. Het verkeer heeft haast, we willen snel naar huis, lekker van de avondzon genieten. We stoppen bij een rotonde. De leerling durft nog niet, ook al kan het prima. Dat soort dingen gebeuren, niks aan de hand, even geduld en dan gaan we weer verder.
Ergernis
Even later stoppen we netjes bij een stopbord, prima. Alleen wel tot grote ergernis van de automobilist achter ons, die praktisch tegen ons aan staat geparkeerd. Een paar stoplichten verder slaat de auto af. Dan krijgt de automobilist achter ons het kennelijk net even wat te kwaad.
Boos toetert en gebaart hij naar ons dat we op moeten schieten. Ja meneer, dat was ook wel het plan. Niet dat het hierdoor ook maar een seconde korter zal duren – eerder langer, met een leerling die van de spanning zo hard het stuur inknijpt dat zijn vingers er wit van worden.
Ongeduldig
Helaas maken we het allemaal geregeld mee. Ongeduldige automobilisten die inhalen waar het niet kan, de auto er plomp voor zetten of gaan toeteren als het nét even iets te lang duurt. Jammer, maar dat zal altijd wel zo blijven. We zijn immers niet allemaal een heer in het verkeer.
Op zo’n moment heb je als instructeur een paar opties. Communiceren op hetzelfde niveau als deze ongeduld kan soms verleidelijk zijn. Het zou niet de eerste keer zijn dat een instructeur zélf uit zijn slof schiet, vol opgekropte ergernis en frustratie. Middelvingertje opsteken, bij de klever achter je nét wat te hard de rem intrappen of andere fratsen, ik kan me er iets bij voorstellen.
Leerling
Maar of dat een goed idee is? Ik werk niet voor de opgefokte medeweggebruiker achter ons, maar voor de leerling. Als deze automobilist in opleiding merkt dat ik kalm, rustig en beleefd blijf, hoop ik dat hij dat gedrag ook over zal nemen wanneer hij echt zelf op pad mag.
Maar het gedrag van de ‘asomobilist’ komt wel ergens vandaan. Misschien heeft hij wel van zijn instructeur geleerd om continu de claxon te gebruiken. Misschien ook niet, maar de instructeur heeft wél een bijzondere voorbeeldfunctie. Kalmte kan hem redden, of toch de frustratie de vrije loop laten?
Marcel Slofstra
Rijinstructeur in Zwolle
Marcel, Een fantastische column. Ik hoop dat zowel de instructeur, maar ook alle andere haantjes je column lezen.
Komt heel bekend voor, zal altijd zo blijven helaas. Heb wel een kleine op/aanmerking in de volgende zin: (Een paar stoplichten verder slaat de auto af. ) de term stoplichten een beetje jammer, ik gebruik bij mijn leerlingen het woord verkeerslichten aangezien de stoplichten achterop de auto zitten.
tja… ik zit ook wel eens in de rijles met een leerling achter het stuur
die dan bij een trage automobilist onverwacht op de claxon drukt
zodra het licht op groen springt, ik hoop niet dat er dan toevallig
een columnist nabij is die mij als instructeur daarvan de schuld geeft….,
Het is écht erbarmelijk hoe a-sociaal vooral jongeren zich kunnen gedragen in het verkeer en het wordt écht steeds erger!
Wellicht is het raadzaam om les te geven in een soort Aston Martin (a la James Bond), dus met van alles er op en eraan.
Wanneer dan aan het instructeursbewijs een “licence to kill” gekoppeld wordt, kunnen wij een overheidstaak op ons nemen.
Hoewel het van de weg maaien wellicht wat overdreven is, zou het toch wel wenselijk zijn om deze aso’s legaal aan te mogen pakken.
Voor stoplichten hoef je niet altijd te stoppen, voor rode verkeerslichten wel.
Onder rijinstructeurs zijn ook een groot aantal aso’s.
Zo gauw ze de leerling bij huis hebben afgezet, vinden sommige collega’s dat de verkeersregels voor hun niet gelden.
Ook zijn er instructeurs die leerlingen in verkeerssituaties brengen waar ze nog niet aan toe zijn.
Het mes snijd soms aan twee kanten.
Wijnand Lamers
Ramon, toch een opmerking op jouw reactie over eeen stoplicht: achter op een auto zitten geen stoplichten maar remlichten. Stoplichten vindt je bij een brug of spoorwegovergang.
zo vaak meegemaakt. niets aantedoen, een karakter kun je tips geven maar niet veranderen.
Toch jammer, stelletje verbeteraars. Het gaat toch om de essentie, en die is duidelijk.
Mooi verhaal, herkenbaar. Ik had trouwens een examinator die de claxon gebruikte voor een voor het groene licht wachtende automobilist.
Iets met goed voorbeeld?
Beste collega,s ook ik ben in het verleden tegen deze problemen aangelopen maar er is natuurlijk een oplossing voor om ook deze cursisten in het verkeer te begeleiden en te coachen. Het belangrijkste is dat je begrip toont en ze het zelfvertrouwen moet proberen te geven en afstand te bewaren van je eigen en de emotie van je medeweggebruikers want niet iedereen heeft een goed voorbeeld gehad in zijn of haar opvoeding en zal deze op bepaalde momenten uiten
gerrit……stoplichten zijn ook niet bij een brug te vinden!
We spreken toch gewoon van ‘rood licht’.
Wees maar blij dat de mensen in Nederland nog zo zachtzinnig zijn: ik heb mijzelf, mijn auto en mijn leerlingen al meerdere malen fysiek moeten verdedigen omdat iemand was uitgestapt voor een “praatje”. Met de politie er 2 auto’s achter die schaapachtig het tafereel bekeek!
Ik denk dat vele mensen met een rijvaardigheidsbewijs vergeten dat ze zelf ook zo begonnen zijn.
Collega”s jullie zeggen allemaal stoplichten omdat het een ingeslopen woord is, nu wordt het steeds verbeterd in verkeerslichten. Zou dat komen omdat de benaming voor die lichten te lang is? “Verkeersregelinstallatie” is volgens mij de juiste benaming.