COLUMN – Het is een prachtig vak, dat van rijnstructeur. Je leert vooral jonge mensen een auto onder controle te houden en als het goed is om veilig deel te kunnen nemen aan het verkeer. Vaardigheden waar ze nog jaren plezier van zullen hebben en die soms zelfs onmisbaar blijken bij het vinden van een baan. En toch is het een vak met behoorlijk scherpe randjes.

Je bent vaak van huis op tijden dat je gezin thuis is. De zaterdagen en de avonden zijn immers populaire tijdstippen voor de rijles, omdat ze dan mooi aansluiten op school- of werkdagen van de leerling. Logisch, maar wel een nadeel. Je krijgt er wel een hoop voor terug, denk je dan maar.

Plezier

Maar is dat wel zo? Natuurlijk, plezier in je werk is belangrijk. Maar we weten allemaal dat dat niet het enige kan zijn dat telt. De branche voor instructeurs is versplinterd en toe aan een grondige renovatie, als je het mij vraagt. Een instructeur is gemakkelijk ingewisseld voor een andere. De leerling switcht heel simpel naar een andere rijschool omdat het daar net een halve euro goedkoper is.

Ook de instructeurs in loondienst hebben het heus niet makkelijk. Het salaris ligt doorgaans maar net boven het minimum, zonder compensatie voor onregelmatige werktijden of overuren.

Lesauto

Daar komt bij dat je in je handen mag knijpen als je je lesauto vol weet te krijgen. Natuurlijk, er zullen er altijd genoeg zijn die dat wel lukt. Hopelijk omdat het goede instructeurs met een goede reputatie zijn. Anderen omdat ze ver onder een werkbare lesprijs zaken doen.

Ik zie rijscholen komen en gaan in een verontrustend tempo. Gevestigde namen verdwijnen uit het straatbeeld, diverse nieuwe namen komen er voor in de plaats om na een jaar of zelfs een paar maanden weer van het toneel te verdwijnen.

Waardering

Het zou goed zijn als het vak van instructeur beter gewaardeerd wordt. Als het salaris hoger zou liggen en de werktijden prettiger waren. Als de waardering van samenleving, werkgever en leerling beter zou zijn. Als het niveau op een andere, betere manier getoetst zou worden, zonder dat de instructeur moet vrezen voor zijn baas of zijn bedrijf. Wel op een manier die het niveau drastisch op zou schroeven.

Maar extra opleidingen zijn vaak de investering niet waard als het veel te makkelijk blijft om als rijschoolhouder te beginnen.

Afscheid

Waarom schrijf ik dit nu allemaal? Omdat ik het ga missen. Het lesgeven, de leerlingen, het verkeer. Maar er zijn voor mij genoeg redenen om andere paden te bewandelen. Adieu, so long, goodbye.

Ik wens alle instructeurs en de redactie van VerkeersPro het allerbeste. Hopelijk brengt de toekomst jullie voorspoed en geluk. De branche blijf ik met veel interesse volgen. Misschien keer ik ooit terug als het tij gunstiger is.

Marcel Slofstra, rijinstructeur in Zwolle