PostNL gaat op grote schaal scooters inzetten om de post te bezorgen in het buitengebied. Voordat de nieuwe bezorgers op pad gaan, krijgen ze eerst een uitgebreide rijtraining. Veronica Verkeersschool is in heel Nederland bezig met het opleiden van de nieuwe scooter-postbezorgers. Een flinke klus, waar bijna anderhalf jaar mee gemoeid is.

Het gaat om zo’n 1.500 postbezorgers die een rijtraining krijgen, die doorgaans een dagdeel in beslag neemt. Ze gaan rijden op de Piaggio Liberty scooters die PostNL hiervoor heeft aangeschaft. Zo’n 500 van hen hebben de training inmiddels gevolgd, schat Ernest Alvares, eigenaar van Veronica. Omdat de postbezorgers in hun eigen bezorggebied geschoold worden, trekken Alvares en zijn instructeurs langs een groot aantal distributiecentra in heel Nederland. Afgelopen najaar is hij daarmee begonnen en hij verwacht ook de rest van 2015 nog wel bezig te zijn met de trainingen voor de PostNL-bezorgers.

Theorie en praktijk

Overigens gaat het niet om opleiden voor het scooterrijbewijs, benadrukt Alvares, want dat hebben de postbezorgers al. “Ze krijgen een specifieke rijtraining, een serieuze opleiding waar iedereen de noodzaak van inziet.”

De training is combinatie van theorie en praktijk, die vooraf wordt gegaan door een inleiding van medewerkers van personeelszaken van PostNL. Zo krijgen de postbezorgers te horen wat ze moeten doen in geval van schade of andere calamiteiten, leren ze hoe ze hun voertuig zo goed mogelijk beladen zonder dat de post nat kan worden. Ook gaan ze rijden met een volgeladen scooter. “Zo kunnen ze zien hoe breed ze dan worden. Dat scheelt echt heel veel. Daar vergist menigeen zich in.” Voertuigbeheersing en bijzondere verrichtingen staan ook altijd steevast op het programma.

Heuvels

De omvang van de groepen varieert nogal. Soms zijn er tien deelnemers, maar binnenkort gaat Veronica ook groepen van 60 en zelfs 82 scooterrijders scholen. Bij grotere groepen worden meerdere instructeurs ingezet. Hoewel de training in grote lijnen op elke locatie hetzelfde is, zijn er altijd onverwachte zaken. Zo had Alvares pas een groep die aanvankelijk erg moest wennen. “Het is leuk als je ziet hoe je ze dan loskrijgt.” En in Maastricht maakte hij met de PostNL bezorgers een tocht door de omgeving om te ervaren hoe de scooters zich houden in het Limburgse heuvelland.

Een enkele keer blijkt dat een cursist niet echt goed met een scooter overweg kan bijvoorbeeld omdat hij of zij angst heeft. Alvares: “Als ik zie dat iemand niet in staat is om de basisopleiding te voltooien, dan zeg ik dat. Mensen vinden dat zelf ook een bevrijding.”

Kansen

Opdrachten zoals die voor PostNL ziet Alvares als een mooie uitdaging. Ze maken je als rijschoolhouder bovendien minder afhankelijk van het CBR, vindt hij. “Ik wil als opleider ook andere dingen doen.” Volgens Alvares liggen er kansen genoeg om als rijschool niet alleen leerlingen klaar te stomen voor het rijbewijs, maar hij heeft de indruk dat veel collega’s die kansen niet echt benutten. Aan de ene kant, betreurt hij dat, maar verschillen moeten er zijn, erkent hij. “Laat dit soort klussen vooral aan mij over. Dit vind ik leuk.”

Yvonne Ton