Den Haag moet ingrijpen, anders komt het met de rijschoolbranche en de verkeersveiligheid nooit goed. Dat schrijft Ruud Rutten in een ingezonden brief aan RijschoolPro. Rutten is voorzitter van de branchevereniging FAM. 

Onze branche is altijd wel in het nieuws, iedere dag weer. Sla de krant open luister naar de radio, kijk naar de televisie en wij zijn weer onderwerp van gesprek. Helaas worden we iedere dag wel aangesproken omdat er wat mis gaat binnen. Het loopt mis op het vlak van verkeersveiligheid. Moet ik hier nog een keer de hele riedel op een rij zetten van de afgelopen jaren, nee toch? Het is vaak genoeg ter sprake gekomen en benoemd wat er allemaal schort aan het onderwerp verkeersveiligheid.

Wat er schort binnen de Rijschoolwereld is duidelijk. Vanwege de moordende concurrentie in een overspoelde markt kan de serieuze opleider nauwelijks zijn hoofd boven water houden. Laat staan dat hij een fatsoenlijke boterham kan verdienen, zich kan verzekeren of wat centen kan wegleggen voor later. Dat is duidelijk en vaak genoeg benoemd. Ook collega brancheverenigingen doen hun stinkende best en hebben al lang geleden het zogenaamde startdocument geschreven en verstuurd naar Den haag.

Goedwillende professionals  

Er lopen in Nederland veel rijinstructeurs rond die uitstekend met hun vak bezig zijn. Die het verstand en de passie hebben en hier dan ook bijna 24 uur per dag mee bezig zijn. En ja, ik heb te doen met deze mensen. Ik leef en voel met ze mee. Dit geldt ook voor de BOVAG, de VRB en LBKR. Al deze organisaties rennen zich al jaren de benen uit het lijf voor onze branche. Dat doen ze met name om de kwaadwillenden te weren en de goedwillenden eindelijk te belonen voor wat zij wel doen. Wat doen die goedwillende dan wel goed ?

Die goedwillende professionals binnen onze branche zorgen ervoor dat jaarlijks duizenden kinderen, motorrijders en beroepschauffeurs veilig op weg worden geholpen, zodat hun ouders en familieleden met een gerust hart naar bed kunnen gaan. Zij communiceren open en eerlijk, maar vooral duidelijk, over hoe een rijopleiding eruit ziet, wat je nodig hebt en wat het kost om vervolgens de rest van je leven over de hele wereld rond te mogen rijden.

Hetze  

De laatste tijd lijkt er wel een hetze op gang te zijn gekomen en moet de branche ofwel de rijinstructeur zich overal voor verantwoorden. We kunnen deze rijinstructeur toch niet verantwoordelijk stellen of aanspreken wanneer automobilisten de lampjes op hun dashboard niet kunnen of zelfs negeren. Is de rijinstructeur verantwoordelijk voor huftergedrag?

Nee hoor. Eén op de drie mensen draagt nog steeds geen gordel. Komt dit door de rijinstructeur? Natuurlijk niet. De rijschool is een radertje in dit geheel. Niet meer en niet minder. De rijinstructeur is met handen en voeten gebonden, omdat wij in Nederland nog steeds schermen met vrijheid van onderwijs en vrijheid van ondernemerschap. Wij worden gedwongen om zodanig op te leiden dat onze kandidaat bij het CBR een zesje scoort met zijn rondje om de kerk. Dat is voldoende en meer wil de consument niet.

Koude rillingen

Wij kennen ze allemaal de zogenaamde ‘petjes’ die tijdens het examen het gewenste gedrag vertonen. Ondertussen houden rijinstructeur en examinator het hart vast. Maar je mag nu eenmaal als examinator niet oordelen op je gevoel. En als rijschool prijs je jezelf dan uit de markt. Het moet zo snel mogelijk en zo goedkoop mogelijk. Anders wordt er wel een andere rijschool gezocht. Zolang als wij het halen van een rijbewijs vergelijken met het verkopen van een pizza, moeten we stoppen met de rijinstructeur aan te spreken op huftergedrag zoals bellen en appen achter het stuur. Of zoals drugs, alcohol en lachgas in de auto.

Met een beetje minder ananas en salami maak ik die pizza nog wel wat goedkoper. Maar het toenemend aantal verkeersslachtoffers dring ik niet terug met een aanbieding. Bijna iedere avond zie ik huilende mensen bij tv-programma’s zoals Hart van Nederland of nieuwsbulletins. Ouders die hun kind verloren zijn door bellende of appende automobilisten of verkeershufters die ook nog doorrijden na dergelijke acties. Iedere keer weer krijg ik koude rillingen en ja, ik krijg dan tranen in mijn ogen van intens verdriet. Dat wij dit nog tolereren in Nederland. Het is niet te geloven.

Steun

Beste goedwillend collega’s, het ligt niet aan jullie. Het ligt niet aan al jullie inzet, passie en beroepseer.

Dat er snel iets moet gebeuren in Nederland is een feit. Wij zoeken voor jullie naar steun. Naar de steun vanuit Den Haag die jullie verdienen.

Lees ook: 

• Fam en VRB sturen vernieuwd startdocument naar Kamer 
• Minister aan de slag met suggesties uit het startdocument