Instructeur Maykel schoolt zich om naar huisartsenpostchauffeur: ‘Daar gaan we, zoals beloofd’
In de terugkerende rubriek ‘BLIKVANGER’ spreekt RijschoolPro met rijinstructeurs en chauffeurs van bijzondere voertuigen. Van vrachtwageninstructeurs tot instructeurs van limousines: een kijkje in hun wereld.
Geïnspireerd door het mooie werk van de ambulancebroeders, neemt rijinstructeur Maykel van Gorp (36) drie maanden geleden de beslissing om zijn droom te verwezenlijken. Hij wordt deeltijd chauffeur voor de huisartsenpost. “Het is de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt en ik had het veel eerder moeten doen.”
Maykel twijfelde al ruim zeven jaar om zich om te scholen tot huisartsenpostchauffeur. Op 30 april vorig jaar gebeurde er iets wat voor hem de doorslaggevende factor is geweest. Het ging erg slecht met zijn opa, waardoor er besloten werd dat de huisartsenpost gebeld moest worden. De eerste keer werden zij opgeroepen voor pijnstilling, de tweede keer om te schouwen.
“Ik vond het mooi dat die mensen komen wanneer ze moeten komen. Of eigenlijk, komen wanneer de patiënt dat zelf niet meer kan”, zegt Maykel. “En het feit dat je veel op de weg bent, sprak mij ook erg aan. Ik ben veel op de post, maar als er gereden moet worden, dan rij ik. Uiteindelijk ben ik natuurlijk rijinstructeur geworden omdat ik graag onderweg ben.”
Best of both worlds
Dat Maykel zich onlangs besloot om te scholen, betekent niet dat hij zijn rijschool links heeft laten liggen. Wel heeft hij ervoor gekozen minder uren te gaan werken. Op dit moment rijdt hij circa 35 uur voor zijn, inmiddels al bijna een decennium oude rijschool en werkt hij één dag per week op de huisartsenpost.
Door zijn ervaring als instructeur sluit deze nieuwe stap als huisartsenpostchauffeur wel aan bij het bekende. “Er zit iets bekends in en er zit iets nieuws in. Het bekende maakte dat de instap makkelijker was en het nieuwe aspect betekent dat ik weer nieuwe dingen mag leren”, aldus Maykel
Zo heeft hij onder andere leren rijden met optische- en geluidssignalen (OGS). Daarnaast is er een theoretisch deel wat Maykel zelf beschrijft als een EHBO-cursus 2.0: uitgebreider en dieper ingaand op de materie. Afsluitend heeft hij één dag assisterende vaardigheden aangeleerd gekregen, wat inhoudt dat hij kan en mag helpen bij de voorbereidingswerkzaamheden van een arts, zoals het voorbereiden van een infuus.
Werkzaamheden op de post
Wat een dienst op de huisartsenpost precies voor Maykel in petto heeft, weet hij nooit van tevoren, maar dat biedt hem nu juist de afwisseling waar hij altijd zo naar op zoek is. “Er zijn nachtdiensten geweest waarbij we niks te doen hadden. Dan zit ik daar een boek te lezen of de administratie van mijn rijschool bij te werken. Maar er zijn ook diensten waar je van de negen uur slechts een kwartier op de post bent geweest.”
Voor heftige situaties of extremiteiten is er gelukkig altijd iemand om je verhaal bij te doen, vervolgt Maykel. “Je kan hoog of laag springen, maar bepaalde dingen zullen gewoon een indruk achterlaten. Zeker als het met kinderen te maken heeft. Maar zodra je na een heftige situatie weer de auto in stapt, wordt het met de huisarts eigenlijk al meteen besproken.” Zulke dingen moeten ook besproken worden in het belang van zowel jezelf als van het bedrijf, vindt Maykel. “Je kunt niet zomaar alles wegstoppen. Je moet eventuele problemen tackelen voordat het echt een probleem wordt.”
Toekomst in de blauwe lichten
Met de opleiding tot huisartsenpostchauffeur heeft de instructeur al een deel van zijn droom verwezenlijkt, maar het rijden op een ambulance blijft ook nog steeds zijn grote interesse hebben. Of en wanneer dit werkelijkheid zal worden, weet Maykel nog niet. “Als je besluit om op de ambulance te gaan, betekent dat een vol traject. Studie, stages: het hele pakket. Het moment dat je klaar bent, ben je in dienst. Dat zou indirect betekenen dat ik moet stoppen met mijn rijschool. Oftewel iets opdoeken wat al meer dan negen jaar goed loopt, voor iets waarvan je nog niet zeker weet of dat echt jouw ding is.”
Maar tot op heden is Maykel enthousiast, gepassioneerd en dankbaar voor de stap die hij gezet heeft. “Het is een beslissing die ik achteraf gezien eerder had moeten maken. Het gevoel dat je krijgt als je mensen daadwerkelijk geholpen hebt, is heel bijzonder. Het voelt alsof je iets doet wat belangrijk is voor mensen en voor de maatschappij. Iemand aan een rijbewijs helpen voelt ook goed, maar ik mag als huisartsenpostchauffeur nu een ander soort waardering ervaren.”
Lees ook:
